Siçanlar üzərində aparılan təcrübələr məşhur pəhrizin mənfi cəhətlərini göstərir.
Moderator.az xəbər verir ki, alimlərin siçanlar üzərində apardığı yeni bir araşdırma, aralıq orucun potensial risklərinə işarə edərək, bunu xərçəngin inkişaf ehtimalının artması ilə əlaqələndirir. Əvvəlki təhlillər orucun kilo itkisi və demans riskinin azalması kimi faydalarını vurğulamışdı.
Beynəlxalq alimlər qrupu yeni bir araşdırmada, bağırsaq kök hüceyrə istehsalında artımın orucdan sonra qida qəbulunun bərpası ilə baş verdiyini təsbit etdi. Bu kəşf, orucun kök hüceyrələrin bərpaedici qabiliyyətlərini artırdığını, onları zədə və iltihabdan qoruduğunu göstərən əvvəlki məlumatların ardınca gedir. Bununla belə, yemək yemək mutagenlərin - yandırılmış ətdə heterosiklik aminlərə bənzər birləşmələrin əmələ gəlməsinə səbəb ola bilər ki, bu da genetik mutasiyaları təşviq edir və xərçəng riskini artırır.
Massaçusets Texnologiya İnstitutundan (MIT) bioloq Ömər Yılmaz deyir: “Kök hüceyrə fəaliyyəti bərpa üçün faydalıdır, lakin çox olması mənfi nəticələrə səbəb ola bilər”. O əlavə edir: "Oruc tutmaq faydalı olsa da, sonradan yeməyə davam etsəniz və mutagenlərə məruz qalsanız, xərçəng riskinizi artıra bilər".
Bağırsaq kök hüceyrələri hər 5-10 gündən bir aktiv şəkildə yenilənir və bu yüksək aktivlik xüsusilə oruc tutduqdan sonra xərçəngə səbəb olan anormallıqların ehtimalını artırır. Tədqiqatçılar, hüceyrə proliferasiyasını stimullaşdıran molekulların, poliaminlərin istehsalını artırmaqla, kök hüceyrələrin funksiyasını tənzimləyən və orucdan sonra onların böyüməsini təşviq edən yeni yol müəyyən ediblər.
Oruc tutmaq və qidalandırmaq fərqli vəziyyətləri təmsil edə bilsə də, tədqiqat göstərir ki, "orucdan sonrakı qidalanma" vəziyyəti regenerasiyanı stimullaşdıra bilər, eyni zamanda xərçəngin böyüməsini təşviq edən şəraitdə şiş riskini artırır.
Əvvəlki tədqiqatlar təsdiqlədi ki, oruc tutan və orucu təqlid edən pəhrizlər xərçəng riskini azalda və xərçəng müalicəsinin effektivliyini artıra bilər. Bununla belə, bu əsərlər təkrar qidalanmanın mümkün nəticələrini nəzərə almadan, əsasən oruc tutma prosesinin özünə diqqət yetirir.
