Bu gün şair Fərid Hüseynin doğum günüdür.
Kulis.az müəllifi doğum günü münasibətilə təbrik edir və onun şeirlərini təqdim edir.
Pəncərədən baxıram
Pəncərədən baxıram;
keçmişi qoxusuyla xatırlayan biri keçir,
üzündəki dünənin təbəssümü
"əlini uzadır" bu günə
və sonra xatırlayır:
"əlləri yoxdu"
və o, keçmişin salamını almır.
Bilir ki, vaxt olanları unutduracaq,
hər şey ötüb keçəcək,
bilir ki, gec-tez həqiqətin cəlladı
əllərinin qanını
onun yaddaşına sürtəcək.
Pəncərədən baxıram;
uzun bir əyləc səsi eşidilir,
kimsə özünü saxlayır
əbədi günah qəzasından,
yaddaşın qanı axır durmadan,
xatirələrin yarasından.
Pəncərədən baxıram;
qadının gözlərinə dolub deyəcəkləri,
əllərinə dolub sığalı,
görəcəkli günləri qabaqdaymış
onlu günlərin təqvimini
düzəldəndən sonra bilir
illərdə nə az gün varmış.
Pəncərədən baxıram;
qum saatını küçəyə boşaldır bir qadın -
vaxtı çölə tökür.
Daha o bundan sonrakı ömrünü
heç kəsi gözləmədən yaşayacaq,
qum saatının bu gözündən
o biri gözünə müddətsiz
tənhalıq axacaq.
Pəncərədən baxıram;
həyat dolu,
sevgiylə ləbaləb
bir qadın nəsə danışır,
maykalı bir yekəqarınsa,
ona dinləmədən,
dilinin altında deyinir,
və eyvanda çəkdiyi
siqaret kötüyünü otağa gətirib
qadının həyat eşqində söndürür.
Pəncərədən baxıram;
uşaq atasından pul istəyir,
ata əlini cibinə salır, -
uşaq sevinə-sevinə qaçır -
və onun ömrünün
istədiyini alandan sonra
uzaqlaşmaq dövrü başlanır.
Pəncərədən baxıram;
dünya gözümə
qəbiristanlıq qarovulçusu kimi görünür,
o, kimin harada basdırıldığını gözəl bilir
və onun gözlərində daim
yolların axırı görünür.
Pəncərədən baxıram;
Gecə öz kəfən pulunu
qaranlığın döş cibində gizlədib,
istəmir əcəl ayağında ondan ötəri kimsə
səhərin qapısına minnətçi düşsün.
Hər gün ölənlər gərək
yaşamağın bu yolunu seçsin.
Şükür pramidası
Bir-birinə ilişən saat əqrəbləriyik, -
sükunətdə birik, hərəkətdə ayrı.
Sən demə, çox şey elə
öz adıyla əzaba dönürmüş -
bir əzaba qoydum sən daşıdığın adı.
Ötən zaman qardaş itkisi misalı,
bütün ömrüylə yadımdadı.
Hər sevgi bir əlamətdar günmüş,
mənsə heç vaxt təqvimxasiyyət olmadım.
Sözlərin uzanıb yalan tərəfinə,
yıxılıblar bəhanə döşəməsinə.
Neynək,
heç nəyi çözələməyək,
nə yaşanıbsa bir üzü haqdı.
Vaxtın pəncərəsinə söykəmişəm yanağımı,
xəyalın gözdən itən yorğun qayıqdı.
İndi könlün qara kağızında,
bəxtin əlləriylə yadlıq xəritəsi cızıram.
Yaşaya bilmədiyimiz hər nə varsa,
Allaha bağışlamağa hazıram.
Puçluğun başının altına yastıq qoyuram,
gəldi-gedərliyə su verirəm,
havaya çıxardıram.
Həqiqətin əlləri oturduğum budağı kəsir -
ancaq özümü aldadanda sənə inanıram.
Bilmirəm,
bilmirəm,
bilmirəm hardasan...
Bildiyim odur ki,
haçansa Allahdan soruşacağım sualdasan.
Heç olmasa Tanrı müdrik cavab verməyə,
barı müəmmanın geyim otağında
həqiqətlər qiyafətini dəyişməyə.
Rənglərdən ən vəfalısı sarı imiş, -
solan rənglər hamısı sarıya çalır.
Zülmət möhürü addımlarından
sinəmdə sarı-sarı ləpirlər qalır.
Yuxuda daha tez böyüyən körpələr kimi,
uyuyan dərdlərlə,
keyləşən ağrılarla yaşa doluram.
Haçansa zamanın qəlbimə məlhəm olacağını,
nə vaxtsa unudulacağını düşünəndə
gələcəyimdən utanıram.
And olsun
And olsun gecənin bu vaxtına ki,
əsgər yarasında qurşun kimiyəm
Sizə öz dərdimi deyə bilmirəm
Quruyam, yoxsulam, qəribəm daha.
And olsun o günlərə ki,
mən öz dizimə baş qoyub yatmışam
İndi quru çay misalı
yağışlar doldurar boşluqlarımı
Ağrıdan elə ağırlaşıb canım,
Elə bil şair yox,
şair arxasınca atılmış daşam.
And olsun məni
içimdə MƏN edən PADŞAHA
O padşaha ki, göz yaşlarım da onun əsgərləridi.
Mən indi nə deyim, nə deyim ONA,
Deyimmi bu gecə, elə bu axşam
O qədər dərdliyəm
ONA deyiləsi “şükür” kəlməsindən özgə
Heç nəyim yoxdu?
Çağırış
Müqəddəs İsa,
bəzən kürək söykənməyə
bircə yer qalır insana –
o da çarmıxda.
Çəkil, çəkil o yana –
“yer ver mənə yanında”.
Əllərim alnımdan əcəl tərini silmir –
yorğun ömrün izlərini
itirməyə qıymır əllərim,
bir körpə ağacın
çarmıxa çevrilməsidir ömrüm...
İtirdim, sındırdım, atdım,
götürmədim özümlə,
insanlardan yadigar saxlamadım,
yığdım gözümü hamıdan,
mən daha sənin əllərinə vurulan
mismar səsindən özgə
heç nə aparmaq istəmirəm dünyadan...
Onurun şeiri
Paytaxt ayağıyla tələsir hamı:
Biri kefə qaçır, biri kinoya,
Qarışqa səfinə düzülüb indi
Mən də yollanıram isti yuvama.
Şeytan üzərimə torun atmamış,
Evə çatmalıyam oğlum yatmamış.
Qədəh gecələri çağırır məni,
Nəfsin üzü gülür telefonumda.
Birisə yarımçıq arzularına
Nöqtə təklif edir günün sonunda.
Razılıq qanına əlim batmamış,
Evə çatmalıyam oğlum yatmamış.
Sədd aşantək aşıb işıqforları
Bəxtimi tıxacda hər gün söyürəm,
Evə gecikəndə zəngi basaraq
Ən dadlı röyasın yarı bölürəm.
Şirin yuxusuna haram qatmamış,
Evə çatmalıyam oğlum yatmamış.
Baxıram yataqda yatmış uşağa,
Görürəm üzündə gülüşü yatıb,
Dodaqlar aralı, uzalı qalıb,
Mənə pay olmayan öpüşü yatıb.
Peşmanlıq günümə zəhər qatmamış,
Evə çatmalıyam oğlum yatmamış.
