1949-cu ildə Çin hökumətinin başçısı olan Mao Zedon böyük bir kənd təsərrüfatı cəmiyyəti yaratmaq istəyirdi. Bu baxımdan bioloq Zhou Jian Mao Zedonu ölkədəki dörd heyvanı məhv etməklə kənd təsərrüfatının yüksələcəyi fikrinə inandırdı. Beləliklə, 1958-ci ildə Çində “Böyük Sıçrayış” proqramı başladı. Kənd təsərrüfatını yaxşılaşdırmaq üçün hökumət kənd təsərrüfatına zərər verdiyini əsas gətirərək müəyyən edilmiş dörd növün məhv edilməsinə qərar verdi. Bu heyvanlar ev milçəyi, ağcaqanad, siçan və sərçə idi.
Sherg.az "Milliyet.com.tr"yə istinadən xəbər verir ki, beləliklə, ölkədə bu dörd növün nəslinin kəsilməsi kampaniyasına start verilib.
Bütün bu heyvanlarla mübarizə aparmaq üçün ictimaiyyət səfərbər olundu və ölkədə “Böyük Sıçrayış” adı altında “dörd zərərverici"yə qarşı kampaniyaya başladıldı. Bu dörd heyvan üçün yemləmə və tutma üsulları işə yaramadıqda, aclıq və yorucu üsullardan istifadə edilməyə başlandı. Cavanlar, qocalar, qadınlar, kişilər səhərdən axşama kimi düşmən sərçələrini havada saxlamağa, qazan-tava döyəcləyərək yorulmağa çalışırdılar. Bundan əlavə, sərçə yuvaları və yumurtaları zədələnib. Sərçələri qaçırmaq üçün kütləvi kampaniya başladılıb. Mürəkkəblər quruldu, böyük qırmızı bayraqlar istehsal edildi. Bu səfərbərlikdə ölkədəki işçilərin yarısı iştirak edirdi.
ONLARI VURAN VƏ GƏTİRƏNLƏRƏ MÜKAFAT VƏDD EDİLDİ
Uşaqlar da daxil olmaqla hamı bu dörd heyvanla düşmən olub, sanki bayrammış kimi onları öldürməyə başladı. Məktəblərdə sərçə ovu tədbirləri təşkil olunurdu, sanki çöl gəzintisi gedirdi. Hətta ölü heyvan gətirənlərə mükafatlar da verilirdi. Heyvan qırğınlarından sonra ölkədə demək olar ki, sərçə, ev milçəyi, ağcaqanad və siçan qalmayıb. Daha sonra ölkədə “Böyük Sıçrayış” hərəkatının qələbəsi qeyd edilib. Ancaq bilmirdilər ki, həyat zəncirlənmiş bir dövrə idi. 1960-cı ilin yazında böcəklər əkin sahələrinə sirayət etməyə başladı. Bu vəziyyət Çin liderlərini gec də olsa, sərçələrin zərərli həşəratları yeməkdən necə faydalandığını anlamağa məcbur etdi. Ancaq ox yayından çoxdan çıxmışdı. Ölkədə zərərli həşəratların sayı inanılmaz dərəcədə artıb.
30 MİLYON İNSAN ACINDAN ÖLÜB
Bu vəziyyət ölkədə 1,5 milyard siçan, 1 milyard sərçə, milyardlarla ev milçəyi və ağcaqanadın ölümünə səbəb olmuş və nəticədə Çində təxminən üç il davam edəcək qıtlıq baş vermişdir. Çünki öldürdükləri heyvanlar təkcə tarladakı məhsulu deyil, əkinlə qidalanan zərərvericiləri də yeyirmiş. Ölkənin kənd təsərrüfatı pisləşdi. Ekoloji tarazlıq pozuldu, çəyirtkələrin sayı nəzarətsiz şəkildə artdı. Nəticədə görünməmiş bir böhran oldu. Aclıqdan ölənlərin sayı 20-30 milyona çatıb. Başqa sözlə desək, onların çox elmi adlanan üsulları daha böyük məhvə gətirib çıxardı.
Çin Sovet İttifaqı və Kanadadan kömək istənilsə də, xeyri olmayıb. Hətta vaqonlar dolu sərçələr gətirilərək təbiətə buraxılıb. Ancaq bəşər tarixinin ən böyük ağılsızlığının bədəli çox ağır oldu.
Bu kampaniyanın nəticəsi böyük əhəmiyyət kəsb edir, çünki biz insanlar olaraq öz maraqlarımızı güdən və sanki dünya bizə məxsusmuş kimi davrananda təbiətin bizə necə yumruq atacağını ən yaxşı şəkildə göstərir.
