Bennu asteroidindən götürülmüş nümunələrin ilkin tədqiqləri bu kosmik qayanın təəccüblü dərəcədə su ilə dolu bir tarixə malik ola biləcəyini və qədim okean dünyasından qopmuş ola biləcəyini göstərir. NASA-nın OSIRIS-REx missiyası 2020-ci ildə Yer yaxınlığından keçən asteroiddən təxminən 122 qram nümunə götürdü və ötən sentyabrda Yerə qayıtdı.
Elm adamları o vaxtdan bəri asteroid nümunəsinin qayalarını və tozunu öyrənirlər. Tədqiqatçılar asteroidlərlə maraqlanırlar, çünki onlar Günəş sisteminin formalaşmasının qalıqlarıdır. Bu asteroid həm quruluşunu təşkil edən hissələri, həm də Yerə ilk həyatın əsaslarını gətirmiş ola biləcəyi nəzəriyyəsi ilə də diqqəti çəkdi.
Oktyabr ayında paylaşılan ilk analiz, asteroidin çoxlu karbon ehtiva etdiyini irəli sürdü. Nümunənin sonrakı yeni təhlilində komanda, Bennunun tozunun Günəş sisteminin formalaşmasına kömək edən karbon, azot və üzvi birləşmələrlə zəngin olduğunu aşkar etdi. Bu komponentlər həm də bildiyimiz kimi həyatın əsasını təşkil edir və elm adamlarına Yerə bənzər planetlərin necə əmələ gəlməsi barədə daha çox məlumat əldə etməyə kömək edə bilər.
Alimlər deyirlər ki, atmosfer və hava hadisələri kimi hadisələr tərəfindən təhrif edilməyən asteroidlər kosmosda zaman kapsulları kimi görünə bilər. Asteroidlər zamanla toqquşmalara görə bəzi hissələrini itirə və yeni hissələr qazana bilsələr də, onlar kosmosda böyük ölçüdə dəyişmədən səyahətlərini davam etdirirlər. Bennudan götürülmüş nümunələr Günəş sisteminin ilkin mərhələlərinə, 4,5 milyard ildən çox əvvələ aiddir. Bu toplanmış nümunələr Günəş sistemimizin formalaşması haqqında mühüm məlumat verə bilər.
Maraqlıdır ki, elm adamları nümunədə təəccüblü miqdarda maqnezium-natrium fosfat olduğunu aşkar etdilər. Bu birləşmənin olması əvvəllər OSIRIS-REx missiyası zamanı aşkar edilməmişdi. Maqnezium-natrium fosfat suda həll olunan birləşmədir və həyat üçün biokimyəvi birləşmə kimi xidmət edir.
Ola bilsin ki, asteroid artıq sistemimizdə olmayan kiçik, qədim okean planetindən qopub. Asteroid nümunəsi əsasən gil minerallardan ibarətdir və Yerdəki okeanın orta silsilələrinə güclü bənzəyir. Bu silsilələr yer qabığının altındakı mantiya təbəqəsinin su ilə birləşdiyi nöqtələrdə əmələ gəlir.
